Παρακάτω παρατίθενται μερικά καίρια σημεία από το βιβλίο " Η ιστορία της τρέλας"του μεγάλου στοχαστή Μισέλ Φουκώ που καταδεικνύουν το αναπόφευκτο της "τρέλας" καθώς και την τάση περιθωριοποίηση της.

" Όλοι οι άνθρωποι είναι τόσο αναπόφευκτα τρελοί που, όποιος δεν είναι τρελός, είναι διπλά τρελός"


" Ο καλύτερος τρόπος για να σιγουρευτείς ότι εσύ είσαι ο γνωστικός δεν είναι το να κλείσεις μέσα το γείτονα σου " ( Φ. Ντοστογιέφσκι)


" Οι ανορθόλογοι άνθρωποι είναι άνθρωποι που η κοινωνία αναγνωρίζει κι απομονώνει : ανάμεσα τους είναι ο ελευθεριάζων, ο άσωτος, ο ομοφυλόφιλος, ο μάγος, ο αυτόχειρας, ο άθεος. Τον παραλογισμό αρχίζουν πια να τον μετρούν σαν μια εκτροπή από την κοινωνική νόρμα "


Θα μπορούσαμε να πούμε διαβάζοντας έστω φευγαλέα τα παραπάνω, πως η σκεπτικιστική στάση του Φουκώ απέναντι στον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας αναδύει στην επιφάνεια μια διαχρονικότητα των ισχυρισμών του. Σήμερα, μάλιστα, περισσότερο, ίσως από κάθε άλλη εποχή η κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη και καλείται να αναμετρηθεί με την λεγόμενη " διπλή τρέλα" των ανθρώπων έχοντας την τάση να την παθολογικοποιεί και να προσπαθεί να την καθυποτάξει. Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι και οι προσπάθειες αποχωρισμού και μόνωσης της λογικής από την "τρέλα" αποτελούσαν, αποτελούν και θα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας που προσπαθεί εναγωνίως να αποδώσει αιτίες και να κατασκευάσει νόρμες.


Μόνο όταν καταλάβουν οι άνθρωποι πως η λογική δεν ευσταθεί χωρίς αντίστοιχες δόσεις από
αυτή τη " διπλή τρέλα", θα καταφέρουν να συνυπάρξουν αρμονικά οι ανορθόλογοι με τους"γνωστικούς".