Ρευστότητα..κενότητα..ματαιότητα
ένα συνονθύλευμα συγκρουόμενων συναισθηματών
 αναδύεται αίφνης τη στιγμή
που αφουγκράζεσαι και νοερά επεξεργάζεσαι
τις τρεις αυτές (θα έλεγαν κάποιοι ανυπόστατες) έννοιες
ζωτικής σημασίας.
 Και εδώ δημιουργείται το εξής διφορούμενο :
ενώ συλλογίζεσαι έστω και ενοχικά 
την μάταιη, ρευστή και διόλου πλουτισμένη "ζωή" 
που κάνεις
εντούτοις, προς τι όλη αυτή η επιδερμική αντιμετώπισή
ακόμα και η αδράνεια;
 Κοιτάς με το νωχελικό σου βλέμμα 
την αγοραία "ευμάρεια" και "πληρότητα"
και ενώ αυτές κραυγάζουν ηχηρά
 εσύ γιατί σιωπάς συνειδητά;
 Ίσως επειδή είναι πλέον "περασμένη η ώρα"
και οι κακοτοπιές της κοινωνίας ρίζωσαν βαθιά
εκεί που εσύ θα ήθελες γόνιμο έδαφος
 για σκέψη και κατ'επέκταση αντίδραση. 
έτσι συνεχίζεται ξανά και ξανά ένας φαύλος κύκλος
 μέσα στον οποίο
σέρνεσαι ανήμπορος να σηκωθείς,
 ναι, νομίζω αυτό θεωρείται εκφυλισμός.