Κάρλος Καστανέντα

Είμαι εγώ που περπατώ απόψε
στην κάμαρή μου ή ο ζητιάνος
που σερνόταν στον κήπο μου
το σούρουπο;
Κοιτάζω γύρω και βρίσκω ότι όλα
είναι τα ίδια και δεν είναι...
Ήταν το παράθυρο ανοικτό;
Δεν είχα αποκοιμηθεί ήδη;

Δεν ήταν ο κήπος ανοιχτοπράσινος;...
Ο ουρανός ήταν καθαρός και γαλανός...
Και τώρα έχει συννεφιά
και φυσάει
και ο κήπος είναι σκούρος και σκοτεινός.

Τα μαλλιά μου ήταν μαύρα, νομίζω...
Ήμουν ντυμένος στα γκρίζα...
και τώρα τα μαλλιά μου είναι γκρίζα
κι είμαι ντυμένος στα μαύρα...
Είν΄η πόρτα μου αυτή;
Αυτή η φωνή, που ακούγεται τώρα μέσα μου
έχει το ρυθμό της φωνής που είχα;
Εγώ είμαι εγώ ή είμαι ο ζητιάνος
που σερνόταν στον κήπο μου
το σούρουπο;

Κοιτάζω γύρω...
Έχει συννεφιά και φυσάει...
Ο κήπος είναι σκούρος και σκοτεινός...
Πάω και έρχομαι...Δεν είναι αλήθεια
ότι είχα ήδη κοιμηθεί;
Τα μαλλιά μου είναι γκρίζα... Και όλα
είναι τα ίδια και δεν είναι...

-Κάρλος Καστανέντα, Η δύναμη της σιωπής.