Τεράστιες αλληλουχίες προτάσεων με εισαγωγικό το "να" 

να αποδράσω...να ξεφύγω...να απαλλαγώ..να ζήσω..

μαστίζουν την μέρα που φαινομενικά τουλάχιστον

κάνεις πως ζεις τη ζωή σου κατά το δοκούν..

Αποτυγχάνεις διαρκώς στην προσπάθεια σου 

να αρκείσαι και...ξανά πάλι τα "να"..

Και όχι μόνο αυτό, αλλά όσο συνειδητοποιείς

ότι δεν σου ανήκει τίποτα παρά μόνο το ενδεχόμενο πνεύμα σου 

τόσο λαχταράς την άπιαστη ύλη.

"έχω άρα υπάρχω" κραυγάζεις τροποποιώντας με θρασύτητα 

το μότο  του Descartes..εθελοτυφλείς πιστεύοντας οτι η διέξοδος 

βρίσκεται εκεί ακριβώς όπου ποτέ κανένας άνθρωπος δεν βρήκε τίποτα.

μόναχα όταν απαλλαγείς από κάθε είδους ματαιόδοξης επιθυμίας 

γίνεσαι πραγματικά ελεύθερος... ώσπου  η μέρα δεν αργεί πάλι να γίνει 

ενα συνονθύλευμα απο "να".