Ένα απόγευμα με τον Αλμπέρ Καμύ..

"Μήπως δεν είναι καλό να ζω κατ'εικόνα και ομοίωση της κοινωνίας; Για να γίνει αυτό, δεν θα 'πρεπε και η κοινωνία να μου μοιάζει; Η απειλή, η ατίμωση, η αστυνομία είναι τα ιερά μυστήρια τούτης της ομοιότητας" 


"Μην πιστεύετε κυρίως τους φίλους σας όταν σας ζητούν να είσαστε ειλικρινής μαζί τους.Ελπίζουν απλώς οτι θα τους βοηθήσετε να διατηρήσουν την καλή ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους,προσφέροντας τους μια επιπλέον βεβαιότητα που θα την αντλήσουν απο την υπόσχεση σας οτι θα είστε ειλικρινής. Πως θα μπορούσε η ειλικρίνεια να'ναι προυπόθεση για την φιλία; Η αγάπη για την απόλυτη αλήθεια είναι ένα πάθος που δεν σέβεται τίποτα και που τίποτα δεν του αντιστέκεται.Είναι βίτσιο, καμιά φορά βόλεμα ή εγωισμός.Αν, λοιπόν, βρεθείτε σε μια τέτοια περίπτωση μη διστάσετε: υποσχεθείτε οτι θα πείτε την αλήθεια και αραδιάστε ψέματα όσο καλύτερα μπορείτε. Θα ανταποκριθείτε στον ενδόμυχο πόθο τους και θα αποδείξετε διπλά τη στοργή σας" 


"Μια φυσική προεξοχή, στα πεντακόσια με εξακόσια μέτρα, πάνω απο μια θάλασσα ορατή ακόμα και λουσμένη στο φως, ήταν απεναντίας, το μέρος όπου ανάσαινα ελεύθερα, ιδιαίτερα όταν ήμουν μόνος, πολύ πιο ψηλά απο τα ανθρώπινα μυρμήγκια"


"Ήμουν πολύ λίγο αξιέπαινος: η πλεονεξία που θεωρείται φιλοδοξία στην κοινωνία μας, μ'έκανε πάντα να χλευάζω. Εγώ στόχευα πιο ψηλά..."


"Χαιρόμουν τον ίδιο τον εαυτό μου κι όλοι γνωρίζουμε οτι αυτό ακριβώς είναι η ευτυχία, παρόλο που, για να καθησυχάσουμε ο ένας τον άλλον, υποκρινόμαστε οτι καταδικάζουμε τέτοιες χαρές αποκαλώντας τες εγωισμό.."